Ik besefte het eigenlijk pas de dag erna – okay volledig dan. Als ik er echt bij stil sta zag ik het toen het gebeurde nog – voordat het gebeurde. Buiten zittende in de zon van het lekkere weer genieten met mijn dochter en stiekem toch nog wat afspraken regelen als ze heerlijk aan het spelen is. Ja en dan komt er opeens een huilend kind naar je toegelopen. Koud van het water, uitgegleden en gevallen. Troost zoekende. En wat doe je dan als moeder zijnde natuurlijk alles laten vallen en je om je kind bekommeren. En ja dat picknick dekentje schuiven we wel even in de zon zodat je lekker op kunt warmen kleine schat. Die spullen die daar lagen ja die komen zo wel nog…. Dacht ik waarschijnlijk als ik het überhaupt nog dacht. Ik zag die waterfles nog even in mijn ooghoek weet ik vanaf een afstand. Later door zwemles, cursus assisteren. Ik denk ik miste hem wel al een beetje maar volgende ochtend dan toch echt wel. Waar was die nou. Alles doorzocht en duister kwam er al zo een vermoeden omhoog. Nee hij zat toch echt niet in een van al mijn tassen en onder een van al die stapels boeken en papieren…
Ik heb zo een vermoeden dat die een mooie reis gemaakt heeft met het waarschijnlijk toch al talrijke afval dat ’s avonds of ’s morgens vroeg opgeraapt wordt in ons mooie park. En wat verteld het mij dan ook weer? Wel dat het hoofd dat toch vaak erg georganiseerd is in het ondernemende mama bestaan, toch ook liever zich op een ding tegelijk richt en niet meerdere. Ja multitasken noemen ze dat. Kunnen we eigenlijk niet heb ik begrepen ook willen we dat wel en ja hoezo vrouwen daar zo veel beter in zullen zijn? Ik denk dat het meer noodzaak is als je kinderen hebt tenminste of dat je het in ieder geval soms zou willen. Ik maakte er laatst nog een grapje over met een dierbare medemama dat het wel te gek zou zijn om je soms te splitsen en wat je dan allemaal zou willen doen. Een deel van mij zou er zeker alleen maar van mijn dochter willen genieten, een andere vol voor mijn bedrijf gaan en de derde heerlijk mediteren en yoga lessen volgen en geven
Herkenbaar? Ik denk dat het weer eens tijd wordt om me simpel op een ding tegelijk te richten en niet zoveel meer te willen. En ja ik heb ook ontdekt dat ik eigenlijk stiekem ook best geniet van het geen agenda hebben als zou het mezelf ook ergens bevrijden van hem helemaal vol willen stoppen 😉
En verder besef ik dat mijn hoofd dan eigenlijk ook wel weer best goed is in dingen onthouden en dat ik de komende weken in ieder geval ook zo weer kon reconstrueren in mijn voorlopig zelf gemaakte agenda. Want ja ik blijf erbij. Ik hou van papier en kan mij wat dat betreft toch nog niet aan het digitale tijdperk wennen 😉
Wens je een heerlijke zonovergoten dag toe. En mocht je mijn verdwaalde agenda ergens tegen komen hoor ik het zeker graag!
Namaste en tot zover ga ik mij eerst maar op het masseren morgen op het YogaFest Amsterdam richten 🙂
Mijn agenda is inmiddels gelukkig teruggekeerd naar mij. De ervaring van hem eens kwijt te raken en welk ervaring van ruimte mij dat gaf, daarover wellicht een andere keer meer 🙂